İki zıt karakter tek bir kız bedeninde bütünleşirken…
Günler günleri kovaladı. Nahoş zihnimde acılar nüksetti ben çıkmak istedikçe aydınlık günlere. Karanlık günlerde aşk sardı etrafımı, aydınlattı beni, tutunacak bir gün ve gül verdi bana. Karmakarışıktım. Gözlerden yaş akarcasına ruhum dayanmıyordu bazı acılara. Kalbim olanaksızlıklar içindeydi. Gözünde gördüğüm ateş kıvılcımı beni karanlıklar içinde bir ormana itti. İşte o karanlık ormanda ay kurtardı beni, aydın etti yolumu. Neden biliyor musun? Sırf seni bir kez daha görebilmek için, sonra bir kez daha yakın olmam için. Evren bu lütfu bahşetti bana. Bana bir kez daha nefes alma gücü verdi. Hasret çekmek ne zormuş! Çeken bilir. Bazen hunharca üzüldüm. Arşın on binlerce kilometre merkezine doğru magmayla etkileşerek battığını fark ettim. O bazenleri bana bakmayıp beni umursamadığın günlerdi. Biliyorum bu günler de geçecek. Ben de olgunlaşıp pişip evrene akıp yok olacağım.
Aycan SAVRUM
GİMSETAP
54 Sayfa
